نمیتونم فرایند ساخت خاطرات رو متوقف کنم. نمیتونم روزهارو گره نزنم به وقایع -و وقایع رو به آدم‌ها. ولی باید عبرت بگیرم و لااقل خودم پرهیز کنم از شناسنامه‌دار کردن مکان‌ها و رنگ‌ها و قطعه‌های موسیقی و حتی جمادات. یه روزی میاد که مجبور میشی -یا دلت میخواد- برچسبی رو که روی چیزی زدی بکنی؛ ولی میدونی بعد کندنش هم جاش میمونه. اون وقت مجبوری انتخاب کنی که همونطور باهاش کنار بیای یا بندازیش دور. نمیشه همه چیزو بکر نگه داشت. بالاخره هر تجربه‌ای یه حسی رو دست‌خورده میکنه. فقط باید به خودت رحم کنی و تبدیلش نکنی به زخم.
درباره این سایت